Rond 10 oktober gebeurt er elk jaar iets fascinerends in duurzaamheidsland… Rond die mooie datum 10/10 schijnt men tijdelijk te vergeten waarom we het doen, en zie ik de testosteronniveaus in mannen én vrouwen vluchtig toenemen in een “Battle of the Greenest”.
Natuurlijk is het leuk om je ego te strelen met een plek in de Duurzame Top 100, maar toch lijkt men in een normale curve rondom deze magische datum vaker te vervallen in een strijd van ‘wie heeft de langste’ en ‘wie heeft gelijk’.
Ik word er ziek van.
Hoewel de een zich richt op circulariteit en de andere op energie, betekent niet dat we het oneens zijn met elkaar. We zijn allemaal bezig met dezelfde missie: de wereld een beetje mooier maken. En dat kan niet door alléén te sturen op het thema ecologie, of alléén het thema circulaire economie. Als een ding al sinds 1971 als een paal boven water staat is dat duurzaamheid een systemisch onderwerp is. Draai je aan de ene knop, dan draait de ander mee. We moeten dus samen werken aan de verandering, en aan alle onderwerpen, tegelijk!
En wat zie ik om me heen gebeuren? Openbare opiniestukken van de ene ‘duurzaamheidsgoeroe’ aan de andere waarbij het gaat over gelijk versus ongelijk. Want ‘mijn’ thema is belangrijker dan ‘jouw’ thema.
Maar als we eerlijk zijn is deze hype rond “10-10” een uitvergroting van het dagelijkse leven. Zo zat ik laatst in een sessie met 2 andere experts op het vlak van Circulair Inkopen waarbij wij overduidelijk anderen moesten overtuigen over het nut en noodzaak van het onderwerp. Ik had echt even geen adem meer toen een van de beste meneren openlijk de aanbesteding kantoormeubilair van de Rijksoverheid aan het bekritiseren was en met een hangende blik naar mij. Want ja, wij zijn uiteindelijk ‘last minute’ gevraagd om die aanbesteding te redden, en hebben omwille van impact (de grootste aanbesteding op kantoormeubilair die ons land kent) toegezegd. Maar ook hier gaat het niet om ‘goed’ of ‘fout’, had gaat erom dat het de goede kant op navigeert.
Lieve mensen, hebben jullie door dat met deze strijd “on the inside” ons imago er collectief aan gaat? De mensen “on the outside” lachen zich een ongeluk bij het afbrokkelende zooitje egotrippende ‘idealisten’ die het maar niet eens lijkt te worden. Zoals het gezegde gaat “je kunt beter de tent uit pissen dan de tent in pissen”.
En het bizarre is, we zijn het eens. We willen allemaal die mooiere wereld. Dus laten we de handen ineenslaan, elkaar helpen, positief zijn over alle inspanningen die verricht worden – zowel klein als groot. En als je twijfels hebt: bel elkaar dan op, vraag naar de intenties, maar ga elkaar niet publiekelijk afvallen.
En aan de redactie van Trouw: straf alsjeblieft die mensen af die zich als een kleuter gedragen in het aankomende jaar voor de Duurzame Top 100. Want een betere wereld, die begint bij jezelf, en dus óók de houding die je aanneemt ten aanzien van andere mensen met positieve intenties.