Motivation
Om toe te werken naar een klimaatneutraal mobiliteitssysteem worden elektrische auto’s als belangrijke oplossingsrichting gezien. Voor de productie van elektrische auto’s zijn echter flinke hoeveelheden kritieke metalen nodig. In voorbereiding op Springtij Forum 2019 hebben wij samen met Metabolic en de Universiteit Leiden de metaalvraag van elektrisch vervoer in Nederland in kaart gebracht. Dit rapport bouwt voort op de eerdere studie Metaalvraag van de Nederlandse Energietransitie.
Research question
Wat is de metaalvraag van elektrisch vervoer, welke afhankelijkheden komen hierbij kijken, en welke oplossingsrichtingen zijn er om onze metaalvraag te beperken?
Approach
- Wij zijn gestart met het creëren van inzicht in de hoeveelheden elektrische auto’s en laadinfrastructuur die we – op basis van het Klimaatakkoord – in 2030 in Nederland gerealiseerd willen hebben.
- Vervolgens hebben we bepaald hoeveel kritieke metalen er nodig zijn voor de productie van deze auto’s, waarbij we verwachte technologische innovatie en de diversiteit van beschikbare technologieën hebben meegenomen.
- In gesprekken met experts zijn we op zoek gegaan naar de belangrijkste complexiteiten in de keten, om meer inzicht te creëren in de toekomstige afhankelijkheid die ontstaat.
- Op basis van deze analyse hebben we een aantal oplossingsrichtingen ontwikkeld, waaronder het stimuleren van nieuwe mobiliteitsconcepten om het aantal voertuigen sterk terug te brengen.
Status
Afgerond
Results
De huidige globale productie van sommige kritieke metalen moet drastisch worden opgeschaald om de grootschalige overstap naar elektrisch vervoer mogelijk te maken. Het gaat daarbij specifiek om de metalen nikkel, kobalt en lithium (voor de accu’s) en praseodymium, neodymium en dysprosium (voor de elektromotoren). Wereldwijd zou de productie van sommige metalen een factor twee tot drie moeten groeien om in 2030 te kunnen voldoen aan de vraag voor de productie van elektrische auto’s.
