Aanleiding
Voor onze duurzame elektriciteitsproductie zijn nieuwe technologieën nodig, waaronder windmolens en zonnepanelen. Voor de productie hiervan zijn echter flinke hoeveelheden kritieke metalen nodig. In voorbereiding op Springtij Forum 2018 hebben wij samen met Metabolic en de Universiteit Leiden de metaalvraag van onze Nederlandse energietransitie inzichtelijk gemaakt.
Onderzoeksvraag
Wat is de metaalvraag van onze energietransitie, en welke afhankelijkheden komen er kijken bij de grootschalige toepassing van deze kritieke metalen?
Aanpak
- Wij zijn gestart met het creëren van inzicht in de hoeveelheden zonnepanelen en windmolens die we – op basis van het Klimaatakkoord – in 2030 in Nederland gerealiseerd willen hebben.
- Vervolgens hebben we bepaald hoeveel kritieke metalen er nodig zijn voor de productie van deze technologieën, waar deze metalen vandaan komen, en hoe onze Nederlandse vraag zich verhoudt tot de wereldwijde jaarproductie.
- In gesprekken met experts zijn we op zoek gegaan naar de belangrijkste complexiteiten in de keten, om meer inzicht te creëren in de toekomstige afhankelijkheid die ontstaat.
- Op basis van deze analyse hebben we een aantal oplossingsrichtingen ontwikkeld, waaronder het meer circulair ontwerpen van zonnepanelen en windmolens en het inzetten op een Europese recycling-industrie.
Status
Afgerond
Het resultaat
De huidige productie van sommige kritieke metalen is onvoldoende voor de wereldwijd snelle productie van zonnepanelen en windmolens. Dit geldt specifiek voor dysprosium, neodymium en praseodymium (voor permanente magneten in windmolens) en voor terbium en indium (voor zonnepanelen). Om onze Nederlandse doelstellingen uit het Klimaatakkoord te halen, hebben we van deze vijf metalen tot 2030 jaarlijks zo’n 1 tot 2% van de wereldwijde jaarproductie nodig – terwijl wij slechts 0,5% van het wereldwijde energieverbruik voor onze rekening nemen.
