Vandaag, op 8 maart is het weer Internationale vrouwendag. En net als de afgelopen 7 jaar op 8 maart denk ik dan eigenlijk aan één vrouw in het bijzonder: mijn geweldige compaan Noor Huitema. Want zonder deze vrouw had ik waarschijnlijk het lef niet gehad om te gaan ondernemen; misschien dat ik dan als verdwaalde ZZP-er ergens wat klusjes was gaan doen. Maar een onderneming starten? Daar had ik toch echt mijn zakelijke ‘wederhelft’ voor nodig, en dat is Noor.
Toen wij 7 jaar geleden begonnen aan ons gezamenlijke avontuur ‘Copper8’ hebben wij heel wat verassende keuzes gemaakt; tenminste, volgens anderen. Zo proberen wij onszelf misbaar te maken bij onze klanten, want hoe gek is het als jouw klant afhankelijk blijft van jouw kennis? Dan heb je als adviseur een perverse prikkel om zoveel mogelijk uren te besteden aan één klant. Nee, dat gingen wij anders doen! Zo besloten we ook om vier dagen te werken, vrijdag heet niet voor niets VRIJdag. En ook besloten we om na 7 jaar te stoppen.
Te stoppen klinkt redelijk definitief, maar het is voor ons altijd een belangrijk ijkpunt geweest om met elkaar de balans op te maken. Oneindigheid is geen gegeven, zoals bij meeste bedrijven; doorgaan is een weloverwogen keuze. En eens in de zoveel jaar is het gezond om te kijken of je met elkaar door wilt. Dit doen wij aan de hand van twee vragen:
- Zijn we nog nodig?
- Vinden wij het nog leuk?
Na 7 jaar is het dus tijd om de balans op te maken…
Zijn we nodig? Daar kunnen we helaas volmondig ‘ja’ op zeggen. Onze missie is altijd geweest om men ervan te doorgronden dat de transitie naar de circulaire economie niet alleen een technische opgave is. De transitie vraagt om een andere manier van samenwerken, andere economische principes. Helaas zijn we ‘daar’ nog lang niet, bijna steevast worden initiatieven technisch ingestoken. Maar de transitie hunkert naar systeemdenkers zoals wij, die hele ketens in beweging kunnen brengen!
Vinden we het nog leuk? Daar kunnen we gelukkig volmondig ‘ja’ op zeggen! Toegegeven… soms, héél soms, denken we nog terug aan toen we met z’n tweeën waren. Omdat je precies weet hoe de ander werkt, precies weet waar je elkaar aanvult. Maar toch is het met een team heel veel leuker. Wij kunnen nu terugkijken op 10x meer impact, en dat maakt ons trots. En al die mensen die zeggen ‘ik wens je veel personeel’; tja… dat gaat niet op als je met de leukste, en meest gedreven mensen van de wereld werkt!
Als we de balans opmaken zo na 7 jaar, is het duidelijk. We gaan nog even door!